دوستت دارم نه واثه اینکه تنهام

دوستت دارم چون توگفتی همیشه هستی باهام

دوستت دارم نه واثه اینکه بی قرارم

دوستت دارم چون توگفتی همیشه وقت نمی کنی خارم

دوستت دارم نه واثه اینکه دربه درم

دوستت دارم چون توگفتی می گیری بال وپرم

دوستت دارم نه واثه اینکه دل تنگم

دوستت دارم چون توگفتی همیشه باهات یکرنگم

دوستت دارم نه واثه اینکه دورم

دوستت دارم چون تویی تنهافرشته آرزویم

دوستت دارم نه واثه ادامه حیاتم

دوستت دارم چون تویی تنهافرشته نجاتم

دوستت دارم نه واثه یه روزو دوروز

دوستت دارم واثه همیشه واثه هرروز

این چه جهانیست(همای)

این چه جهانیست که نوشیدن "می" نارواست
این چه بهشتیست درآن خوردن گندم خطاست
آی رفیق،این ره انصاف نیست،این جفاست
راست بگو راست،فردوس برینت کجاست

راستی آنجا هم هرکس وناکس خداست
راست بگو راست،فردوس برینت کجاست

برهمه گویند که هوشیار باش
بر در فردوس نشیند کسی
تاکه به درگاه قیامت رسی
از تو بپرسندکه درراه عشق
پیرو زرتشت بودی یامسیح
دوزخ ماچشم براه شماست
راست بگو راست بگو راست
آنجا نیز،باز همین ماجراست

این همه تکرارمکن ای همای
کفرنگو،شکوه مکن بر خدای
وای ازاین درک نهادی برون
برقل وزنجیر برندت بهشت

بهشت همان ناکجاست

وای به حالت همای وای به حالت
وای به حالت همای وای به حالت
این سرسنگین تو از تن جداست
این سرسنگین تو از تن جداست
شعر از همای
باتشکر ازهمای(پرهام)

دوست داشتن

با اینکه می دانم دوست داشتن گناه است دوستت دارم

با اینکه می دانم پرستش کار کافر است می پرستمت

با اینکه می دانم آخر عشق رسوایی است عاشقت می شوم

پس گناهکارم ، کافرم ، رسوایم ولی همچنان دوستت دارم

میشود یا نمیشود

در حضور خارها هم میشود یک یاس بود..در هیاهوی مترسکها پر از احساس بود

میشود حتی برای دیدن پروانه ها....شیشه های مات یک متروکه را الماس بود.

دست در دست پرنده،بال در بال..نسیم ساقه های هرز این بیشه ها را داس بود

کاش می شد حرفی از « کاش میشد» هم نبود....هر چه بود احساس بود و عشق بود و یاس بود

دیوانه یار

 شیرین لبی شیرین تبار       مست ومی آلودوخمار
 مه پاره ایی بی بندو بار       باعشوه های بی شمار
 هم کرده یاران را ملول          هم برده از دلها قرار

 مجموع مه رویان کنار           تو یار بی همتا کنار
 زلفت چو افشان میکنی        مارا پریشان میکنی
 آخر من از گیسوی تو            خود را بیاویزم به دار

یاران هوار،مردم هوار             ازدست این بی بندو بار
ازدست این دیوانه یار             از کف بدادم اعتبار
می میزنم،جام پیاپی میزنم      هی میزنم بی اختیار 

باتشکر از همای(پرهام)