بعضی دیگر از رباعیات خیام

برخیز و بیا بتا برای دل ما		حل کن به جمال خویشتن مشکل ما
یک کوزه شراب تا بهم نوش کنیم		زان پیش که کوزه‌ها کنند از گل ما

***

چون عهده نمی‌شود کسی فردا را		حالی خوش کن تو این دل شیدا را
می نوش بماهتاب ای ماه که ماه		بسیار بتابد و نیابد ما را

***

قرآن که مهین کلام خوانند آن را		گه گاه نه بر دوام خوانند آن را
بر گرد پیاله آیتی هست مقیم		کاندر همه جا مدام خوانند آن را

***

گر می نخوری طعنه مزن مستانرا		بنیاد مکن تو حیله و دستانرا
تو غره بدان مشو که می مینخوری		صد لقمه خوری که می غلام‌ست آنرا

***

هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا		چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا
معلوم نشد که در طربخانه خاک		نقاش ازل بهر چه آراست مرا

***

مائیم و می و مطرب و این کنج خراب		جان و دل و جام و جامه در رهن شراب
فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب		آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب

***

آن قصر که جمشید در او جام گرفت		آهو بچه کرد و شیر آرام گرفت
بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر		دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

***

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست		بی باده ارغوان نمیباید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست		تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست

***

اکنون که گل سعادتت پربار است		دست تو ز جام می چرا بیکار است
می‌خور که زمانه دشمنی غدار است		دریافتن روز چنین دشوار است

***

امروز ترا دسترس فردا نیست		و اندیشه فردات بجز سودا نیست
ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست		کاین باقی عمر را بها پیدا نیست

***

ای آمده از عالم روحانی تفت		حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت
می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای		خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت

***