کبوتر شد و رفت

روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت
                                  زیر باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت 

 
چه تفاوت که چه خورده است غم دل یا سم
                                   آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت 

روز میلاد  ، همان روز که عاشق شده بود
                                    مرگ با لحظه ی میلاد برابر شد و رفت  

 
او کسی بود که از غرق شدن می ترسید
                                     عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت 

 
هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد
                                پسری ساده که یک روز کبوتر شد و رفت

تو از دردی که افتادست بر جانم چه می دانی؟ 

دلم تنها تو را دارد ولی با او نمی مانی 

تمام سعی تو کتمان عشقت بود در حالی 

که از چشمان مستت خوانده بودم راز پنهانی 

فقط یک لحظه آری با نگاهی اتفاق افتاد 

چرا عاقل کند کاری که بازآرد پشیمانی؟