گریه کردم........

  نشستم به بخت خودم گریه کردم

 دوباره  به   حال   بدم  گریه کردم 

 عجب روزگاری ٬ عجب سرنوشتی

 به بخت بد و روزگار خودم گریه کردم 

 ملک  بودم   و   آدمی   گشته ام

 و من زین که " آدم " شدم گریه کردم 

  دروغ  و  دورویی ٬ وفا را ؟  نجویی

 چه دردی چه زخمی باز هم گریه کردم 

 تنفر   ز  مهر  و خیانت  به پاکی

 من  اما  به حال  دلم گریه کردم 

  کجا شد مروت چه شد سادگی؟

 ندانم  چرا   باز هم  گریه کردم؟ 

 نشستم ٬شکستم ز نیرنگ یاران

 چو دیدم  جفا با دلم ٬ گریه کردم 

 پناه غمی  اشک  !  فریاد غم

 ز دست  دل و بار غم گریه کردم